بررسی تطبیقی احکام پیوند، تشریح و تلقیح در فقه امامیه و حقوق ایران

1 - برای پیوند به بدن مسلمان جهت درمان و حفظ حیات و سلامت وی، استفاده از اعضا و اجزای بدن خودش ، حیوانات ، جسد غیرمسلمان و مسلمان زنده( به شرط آنکه حیاتش به مخاطره نیفتد و راضی باشد) جایز است . ولی استفاده از جسد مسلمان جایز نیست ، مگر در موارد اضطرار که حفظ جان مسلمانی متوقف برآن باشد. 2 - تشریح بدن کافر در هر شرایطی جایز است ولی تشریح بدن مسلمان به حسب حکم اولیه حرام است ، ولی به حسب حکم ثانوی در موارد مصلحت و ضرورت همانند حفظ جان مسلمان کشف جرم، کشف توطئه، کشف بیماری و تعلیمات پزشکی مشروع است . 3 - تلقیح مصنوعی: الف ) حکم تکلیفی باروری مصنوعی: تلقیح زن با اسپرم شوهرش جایز است ، ولی با اسپرم مرد بیگانه به نظر اکثر فقهای معاصر حرام است و فقط معدودی از علمای معاصر آن را جایز دانسته اند. ب ) حکم وضعی باروری مصنوعی: نوزاد حاصل از باروری مصنوعی از لحاظ نسب ، متعلق به صاحب اسپرم و صاحب تخمک است یعنی صاحب اسپرم پدر و صاحب تخمک مادرش بوده ، احکام نسب و ارث او بر همین اساس خواهد بود، اعم از اینکه در حکم تکلیفی، جایز یا حرام باشد. 4 - در متن حقوق ایران، هنوز قانون خاصی برای موضوعات فوق وضع نشده است ولی طبق ماده 3 آیین دادرسی مدنی در موارد سکوت و نبودن نص خاص باید به عرف و عادت مسلم مردم مراجعه نمود که عرف مسلم و غالب مردم، احکام فقهی و مقررات اسلامی است .